ไม่รู้จะลงบอร์ดไหน ขออนุญาตแอดมินหรือม็อด ขอลงบทความไว้บอร์ดนี้นะจ๊ะ หากเห็นสมควรย้าย ก็ตามสะดวกเลยจ้า

วัฒนธรรมการเพื่อเข้าสังคมของคนเกาหลี

ถ้าต้องพูดถึงเรื่องการดื่มเบียร์หรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในบ้านเราคงออกไปทาง negative ซะมากกว่า เพราะส่วนใหญ่เราถูกปลูกฝังว่าการดื่มของมึนเมานั้นเป็นสิ่งที่ผิด ‘ศิล5’ ซึ่งมันค่อนข้างแตกต่างจากการดื่มของต่างประเทศมากเพราะพวกเขา ‘ดื่ม’ เพื่อเข้าสังคม โดยวันนี้เราจะยกตัวอย่างของประเทศที่พัฒนาแล้วอย่างเกาหลีมาพูดคุยกัน สำหรับใครที่ชอบดูซีรีส์คงมักจะเห็นฉากพระนางชวนไปไปดื่มอยู่บ่อย ๆ เขามองว่ามันคือการทำความรู้จักใน ‘ก้าวแรก’ ก่อนจะเริ่มสร้างความสัมพันธ์ต่อ ซึ่งแอลกอฮอลยอดฮิตคือ ‘โซจู’ นั่นเอง หากพูดตามความรู้สึกที่เห็นมาจนชินเรามองว่าโซจูกลายเป็นเครื่องดื่มเพื่อสร้างความโรแมนติกให้กับซีรีสืเกาหลีไปแล้ว แถมการขายของเขายังชัดเจนไม่ได้ทำภาพให้เบลอเพื่อปิด Logo แบบบ้านเรา

ในความเป็นจริงไม่ได้มีแค่โซจูเท่านั้นนะคะที่ฮิต เกาหลีถือเป็นประเทศที่มีเครื่องดื่มเยอะมากและแน่นอนว่ารสชาติของเขานั้นตีตลาดได้อย่างกว้างไกลอาจจะเพราะแพจเก็จจิ้งที่ดู Minimal ด้วยมันจึงลดความน่ากลัวของแอลกอฮอลลงไป หากเปรียบเทียบชัด ๆ ขอยกตัวอย่างการออกแบบเบียร์ฟูลมูน มอลต์ ราสเบอร์รี่ โรเซ่ ของเกาหลี แพจเก็จของเขามีสีชมพูพาลเทลพร้อมลวดลายที่น่ารัก ใครเห็นก็ต้องอยากลิ้มน้องแน่นอน ทั้งยังมีรสชาติที่หวานกลิ่นหอมแถมราคาไม่แพงอีกด้วย ซึ่งตอนนี้กำลังตีตลาดวัยรุ่นไทยได้เป็นอย่างดี ตัดภาพมาที่บ้านเราถึงขั้นมีกฏหมายบังคับห้ามลงรูปเครื่องดื่มในโซเชียลแถมตัวผลิตภัณฑ์ยังออกแบบไปในทิศทางที่ดูฮาร์ดคอหน่อย แต่เข้าใจว่ากลุ่มเป้าหมายของพวกเขาน่าจะไปในทางวัยผู้ใหญ่ซะมากกว่า อีกอย่างก็เพราะว่าเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีไม่สามารถซื้อได้ จึงเน้นไปในทางนั้นให้สุดเลย

ต้องยอมรับเลยนะคะว่าบ้านเรานั้นพวกแอลกอฮอล์ถือว่าทำรายได้ให้ประเทศได้เป็นอย่างดีแต่ก็ถูกทำให้เป็นสิ่งที่น่ากลัวด้วย มีในซีรีส์หรือหนังก็ไม่ได้ ถ้ามีก็ต้องเบลอภาพด้วย เราถูกปลูกฝังให้มองว่ามันเป็นเครื่องดื่มที่เลวร้าย ในขณะที่เราลืมมองว่าเพื่อนบ้านเขาก้าวไปไกลขนาดไหน ในสังคมเกาหลีเชื่อหรือไม่ว่าการถือเบียร์สักกระป๋องให้กับเพื่อร่วมงานหรือคนที่เราอยากทำความรู้จักนั้นถือเป็นการเริ่มพูดคุยกันที่ดีมากเพราะมันช่วยทำลายกำแพงที่ปิดกั้นต่อกันลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ บางสถานที่ทำงานมีเบียร์จัดเรียงไว้ในตู้เย็นเพื่อพนักงานอีกด้วย บ้านเมืองของเขาทำให้การเข้าถึงกันเป็นเรื่องที่ง่ายโดยมี ‘เบียร์’ เป็นสื่อกลางในความสัมพันธ์นั้น ๆ กลายเป็นเครื่องดื่มที่โรแมนติกไปแบบไม่ได้ตั้งใจและแน่นอนว่ามันคงยากที่จะเกิดขึ้นกับบ้านเราได้ เพราะต้องเปิดการขายอย่างเป็นเวลา ชุดนักเรียนนักศึกษาห้ามขาย ใครดื่มเหล้าดื่มเบียร์ก็มักจะถูกมองว่าเป็นคนไม่ดีทั้ง ๆ ที่มันก็คือเครื่องดื่มที่ช่วยให้เราคลายเครียดได้เท่านั้น เรามองภาพไม่ออกว่าอีกกี่ปีในประเทศเราถึงจะเลิกมีกฏเกณฑ์หรือช่องว่างเกี่ยวกับสิ่งของพวกนี้ลงได้ ถ้าทำไม่ได้จริง ๆ ก็น่าจะลดส่วนผสมของแอลกอฮอลลงบ้างแล้วเพิ่มกลิ่นผลไม้หรือเปลี่ยนแพคเก็จให้น่าหยิบจับมากกว่านี้เพื่อเป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจของเบียร์ไทยด้วย

ปัจจุบันบ้านเรามีการนำเข้าของเบียร์ต่างประเทศเยอะมาก ๆ อาจจะเพราะรสชาติที่ถูกปากมากกว่าก็เป็นได้ ซึ่งถ้าเกิดว่าบ้านเรานั้นสามารถปรับเปรี่ยนหรือคิดสูตรใหม่ที่ ๆ ที่เข้าถึงได้ในคนหลาย ๆ กลุ่ม มันก็น่าจะลดการนำเข้าได้เยอะแล้วผลักดันเบียรืไทยส่งออกสู่ต่างประเทศได้เช่นเดียวกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่ที่ความชอบของคนด้วย เราเพียงต้องการสื่อออกไปในมุมมองของวัยรุ่นคนหนึ่งเท่านั้นเอง

บทความคัดมาจาก >> https://bit.ly/3xCXPr7